Usanmaz kendini insan bilenler halka hizmetten
Mürüvvetmend olan mazlûma el çekmez iânetten

Hakir olduysa millet, şanına noksan gelir sanma
Yere düşmekle cevher sâkıt olmaz kadr ü kıymetten

Vücûdun kim hamîri mâyesi hâki vatandandır
Ne gam râhı vatanda hâk olursa cevr ü mihnetten

Mûini zâlimin dünyâda erbâbı denâ'ettir
Köpekdir zevk alan sayyâdı bîinsâfa hizmetten

Hemân bir feyzi bâkî terkeder bir zevki fâniye
Hayâtın kadrini âli bilenler hüsni şöhretten

Nedendir halkta tûli hayâta bunca rağbetler
Nedir insana bilmem menfaat hıfzı emânetten

Cihânda kendini her ferdden alçak görür ol kim
Utanmaz kendi nefsinden de âr eyler melâmetten

Felekden intikâm almak demektir ehli idrake
Edip tezyîdi gayret müstefîd olmak nedâmetten

Durur ahkâmı nusret ittihâdı kalbi millettde
Çıkar âsârı rahmet ihtilâfı re'yi ümmetten

Eder tedvîri âlem bir mekînin kuvvei azmi
Cihân titrer sebâtı pâyı erbâbı metânetten

Kazâ her feyzini her lutfunu bir vakt için saklar
Fütûr etme sakın milletdeki zâ'f u betâetten

Değildir şîri derzencîre töhmet aczi akdâmı
Felekte baht utansın bînâsib erbâbı himmetten

Ziya dûr ise evci rif'âtinden ıztırârîdir
Hicâb etsün tabiat yerde kalmış kabiliyetten

Biz ol nesli kerîmi dûdei Osmâniyânız kim
Muhammerdir serâpâ mâyemiz hûnı şehâdetten

Biz ol âlîhimem erbâbı cidd ü içtihâdız kim
Cihângirâne bir devlet çıkardık bir aşiretden

Biz ol ulvî nihâdânız ki meydânı hamiyetde
Bize hâki mezâr ehven gelir hâki mezelletten

Ne gam pürâteşi hevl olsa da gavgâyı hürriyet
Kaçar mı merd olan bir cân için meydânı gayretten

Kemendi cangüdâzı ejderi kahr olsa cellâdın
Müreccahdır yine bin kerre zencîri esâretten

Felek her türlü esbâbı cefâsın toplasın gelsin
Dönersem kahpeyim millet yolunda bir azimetten

Anılsın mesleğimde çektiğim cevr ü meşakkatler
Ki ednâ zevki a'lâdır vezâretten sadâretden

Vatan bir bîvefâ nâzendei tannâze dönmüş kim
Ayırmaz sâdıkânı aşkını âlâmı gurbetten

Müberrâyım recâ vü havfden, indimde âlîdir
Vazifem menfaatten hakkım agrâzı hükûmetden

Civânmerdânı milletle hazer gavgadan ey bidâd
Erir şemşîri zulmün âteşi hûni hamiyetten

Ne mümkün zulm ile bîdâd ile imhâyı hürriyet
Çalış idraki kaldır muktedirsen âdemiyetten

Gönülde cevheri elmâsa benzer cevheri gayret
Ezilmez şiddeti tazyikten te'sîri sikletden

Ne efsûnkâr imişsin âh ey didârı hürriyet
Esîri aşkın olduk gerçi kurtulduk esâretten

Senindir şimdi cezbi kalbe kudret setri hüsn etme
Cemâlin tâ ebed dür olmasın enzârı ümmetden

Ne yârı cân imişsin âh ey ümmîdi istikbâl
Cihânı sensin âzâd eyleyen bin ye's ü mihnetden

Senindir devri devlet hükmünü dünyâya infâz et
Hüdâ ikbâlini hıfz eylesin her türlü âfetten

Kilâbı zulme kaldı gezdiğin nâzende sahrâlar
Uyan ey yâreli şîri jeyân bu hâbı gafletden
(Namik Kemal)