"20 yıldır eşimle birlikte engelli çocuklarımıza bir şekilde bakıyorduk" diyen anne Melice Özşeker, “8 yıl önce eşimin de kanser hastası olduğunu öğrenince dünyam yıkıldı. Tedavi görüyordu hastalığı iyiye gidiyor diye sevinirken, tekrar nüksetti. Çok büyük bir ameliyat geçirdi, ameliyattan çıkamayabilir dediler şükür çıktı fakat 3 aydır yürüyemiyor. Şimdi ise iki engelli oğluma ve eşime de ben bakıyorum.Daha önceleri sobalı evde kiracı olarak kaldığımız için engelli çocuklarım sürekli sobaya dokunarak ellerini yaktılar. Eşimde emekli olunca çocukların rahat etmesi için kaloriferli bir ev alalım dedik. Eşimin emeklilik parası krediye kesiliyor. Maddi açıdan çok zor durumdayız, eşim sağlıklıyken bir şekilde çalışıp idare ediyorduk ama oda hastalanınca çaresiz kaldık. Eş dost yardımcı oldular fakat nereye kadar. Eşimin hastane parası, çocuklar yemesi, içmesi, bez parası bizi çok zorluyor” dedi.

“28 yıldır çocuklarıma bakmaya alıştım da eşimi bu şekilde görmek üzüyor beni" diyen Özşeker "Şuanda kömür parasını bile ödemedim. Yöneticiye diyorum ki ne olur listeye yazmayın, eşimin ismini görünce çok tuhafıma gidiyor. Şuana kadar öyle bir şey yaşamamıştım ama şimdi bu durum beni çok üzüyor. Büyüklerimizden destek istiyorum, Sağlık Bakanımızdan destek istiyorum bizlere yardım etsinler. Çocuklarımın hastalıklarımın çaresi yok. Elimden, tırnağımdan arttırdım gitmedik yer bırakmadım ama doktorlar çaresi yok dedi. Evde bu şekilde bakacağım, sadece maddi desteğe ihtiyacımız var” diye konuştu.

Ailenin küçük kızı Meryem Tuana Özşeker (10) ise babasının ve ağabeylerinin durumuna çok üzüldüğünü ifade ederek “Babamın hastalığı beni de üzdü ama dayanmak zorundayım. Okuldan geldim abilerime ben baktım, mamalarını içirdim. Babamın iyileşip ayağı kalkmasını çok istiyorum. İnanıyorum babam yine ayağı kalkacak her şey eskisi gibi güzel olacak” şeklinde konuştu.